سلام،
تا یادم نرفته، این عکسو امروز انداختم. گفتم شاید جالب باشه. اینم یکی از راههای تبلیغاته. دفعه قبلی که از این بالن ها دیدم، یادمه تبلیغ یه روزنامه بود و کلاً قشنگ تر از این بود.
امروز روز شکوفه ها بود. تو کلاس جدید، سه تا دانشجو هستن که دانشگاه صنعتی هاربورگ درس می خونن. یکی از ترکیه، یکی از لهستان، یکی هم از مکزیک. هم سن من هستن و کلاً وضعیت درسی شون همون چیزیه که من دنبالش هستم.
حالا من هم تا اینو فهمیدم، مثل آدم هایی که یه گم شده ای رو پیدا کردن، سریع باهاشون دوست شدم و کلی اطلاعات گرفتم. بیچاره این معلم پیرزن مونده بود از دست ما چی کار کنه. از بس که ما تو کلاس با هم حرف می زنیم. راستش ممکنه گروه اون سه تا رو عوض کنن، من هم خواستم فرصت رو از دست ندم.
هنوز دارم به خودم فحش می دم که چرا این همه وقت گذاشتم واسه اون کنکور لعنتی. یک سال عقب افتادم. می تونستم الآن سر کلاس دانشگاه باشم، به جای زبان. خیلی می ترسم که فرصت از دست رفته دیگه برنگرده...
با این وضعیت، تازه یه بنده خدایی پیدا شده که برای کنکور از من مشاوره می خواد. چی بگم بهش؟ الآن میرم یه ایمیل براش می نویسم، می گم هر چه زودتر به صورت شبانه، اونم از مرز گوسفندی (البته این مورد فقط برای پسرها کاربرد داره) از ایران فرار کنه و بیشتر از این (برای درس خوندن) وقتشو تلف نکنه.
حالا نمی خوام بچه هایی که برای کنکور ارشد می خونن رو ناامید کنم، هر کس خودش بهتر می دونه که داره چی کار می کنه. اما برای کسانی که تو باغ نیستن: بنا به اعلام سازمان سنجش در کنکور ارشد ۸۶، بیش از پانصدهزار نفر شرکت کردن و جمعاً ۲۵هزار نفر (یعنی ۵درصد) قبول شدن.(میشه این آمار رو برای رشته های مختلف به طور جداگانه تحلیل کرد.)
می بینم که با گذشت بیش از یک از روز از ارسال این پست هنوز کسی نظری نداده !
حالا یکی هم که نظر داده، در مورد نظرندادن بقیه نظر داده!