اون سخنرانیه که گفتم

• رسانه ها همیشه به دنبال جلب توجه هستن. موفقیت یک رسانه در گرو همینه.
• رسانه ها به موضوعات معمول نمی پردازند، بلکه به دنبال موضوعی می گردن که در سرنوشت مردم مؤثر باشه و معمولاً هم ناخوشایند باشن.
• در دوره فوران رسانه ها، مردم چیزی رو می دونن که رسانه ها می گن. از نظر مردم حقیقت چیزی است که رسانه ها می گن.
• وقتی یک رسانه به یک موضوع یا بحران می پردازه، باید توجه داشته باشه که: اولاً سروصدا نباید سریع بخوابه، باید چند وقتی همه رو سرگرم کنه. ثانیاً، راجع به اون موضوع باید مرتباً بحث های موافق و مخالف در بگیره، به طوری که مشتریان رسانه نتونن تصمیم قطعی بگیرن. اینجوری مثلاً یه خواننده مجبور می شه فردا صبح هم روزنامه رو بخره و...

• اسلام در آلمان از دو جهت در رسانه ها مورد هجوم قرار می گیره، حملات تروریستی، و بی عدالتی به زن.
• برای مقابله با این هجوم، یک استراتژی مناسب، گشودن بحث های جدید از طریق رسانه ها است. بحث هایی که اسلام را مثبت نشان دهد و فکر مردم را از موضوعات منفی گذشته، دور کند.
• همین.

البته من خلاصه اش کردم، بنده خدا دو ساعت حرف زده بود.

لازم به یادآوریست که هیچ عنصری از دولت ایران، در برگزاری، ایراد سخنرانی، و حتی شنیدن سخنرانی نقشی نداشت. آره، من هم باورم نمی شه! اینجا یه آدم های هستن که خیلی بیشتر از اونی که ما شعار می دیم، عمل می کنن...

اون قسمت که صرفاً راجع به رسانه ها بود، تو ایران کاربرد خاصی نداره (به خصوص اون قسمت تقابل نظرات موافق و مخالف!)، پس آسوده بخوابید. از قضا قسمت دوم هم همین طور. اما برای دوستانی که خارج از ایران هستن یا در شرف خارج شدن هستن یا در اندیشه اون یا...، نکات آموزنده ای داشت.

خودم می دونم، تشکر لازم نیست.