خبر خوش!

سلام.

ها، خبر خوش چیه؟

نه، نگران نباشین، من حالم خوبه،،، هنوز ازدواج نکردم.

پس چیه؟ بگو دیگه مُردیم.

ارزش این خبر صدها بار بیشتر از همه اونای دیگه س، اصلاً گور بابای همه اون ۲۵۰۰سال و ۱۰هزار سال و... :

مشکل من در تسویه حساب با دانشگاه حل شده و عن قریب از پلی تکنیک فارغ میشم.

دقیقاً هزمان با مخابره این خبر از ستاد فرماندهی نیروهای تهران، لیست نمرات درخشان اینجانب که حاصل ۴سال تلاش در راه آزادی و عدالت و انتخابات و هر چیزی به جز درس بود، به دستم رسید.

آفرین بر این جوانان ایرانی که دارن دانشمند هم می شن(!) حالا شما قضاوت کنین، با حضور چنین جوانان برومندی، آیا نیازی به حضور فیزیکی من در تهران هست؟

دکتر رمضانی در کلاس تحلیل سیستم ها (قربونش برم، هر چیزی درس می داد به جز تحلیل سیستم ها) می گفت:

آدم وقتی لیسانس می گیره، فکر می کنه خیلی حالیشه. وقتی فوق بگیره شک می کنه که انگار بعضی چیزها رو بلد نیست. وقتی دکتری می گیره می فهمه که هیچی بلد نیست.

با این تعریف، بنده از همین الآن احساس خوش دکتر بودن رو دارم. چون وقتی به لیست درس ها نگاه می کنم، نه که بگم اسمش هم یادم نمیاد، ولی مثلاً اگه امتحان بدم، به طور قطع ۱۳۰واحد از ۱۴۰واحد رو نمی تونم پاس کنم.(اون ۱۰واحد رو هم گذاشتم برای پروژه پایانی، کارگاه ها، و البته آزمایشگاه ها که در این مورد آخر باید با کمک دوستان کتابی در زمینه روش های تقلب در پایان ترم هر نوع آزمایشگاه نوشته شود، چراغی باشد پیش پای آیندگان!)

امشب چیز خاصی ندارم که عرض کنم، صرفاً از روی رودربایستی با شما آپ کردم.

راستی با تأخیر زیاد، روز دانشجو مبارک!

بر همه ی دوستانی که دارن آخرین واحدها رو پاس می کنن. و وقتی میان دانشگاه و هیچ آشنایی رو نمی بینن، به خودشون فحش می دن که چرا این چهار تا درس لعنتی رو قبلاً برنداشتن.

بر دوستانی که دارن توپ می خونن تا دوباره دانشجو بشن و به زور خودشون رو در این هَچَل بندازن.

بر پزشکان مظلوم که راهشون درازتر از ما بود و الآن دارن به مهندس ها فحش میدن که ۴ساله خلاص می شن...

بر هنری ها که در میانه های راه هستن و احتمالاً امسال هم مثل پارسال از شلوغی های روز دانشجو مطلع نشدن.(خداییش امسال هم؟ بابا تو آبروی سیاسی این خاندان رو به باد دادی!)

و بالاخره بر گروه جدید (و در حال رشد لگاریتمی) دوستان که برای تحصیل علم به دیار کفر و مخصوصاً سرزمین شیطان بزرگ رفتن.