خبر خوش!

راهو باز کن، من اومدم، خبر دارم، خبر! (مدرسه ی موش ها یادتونه؟ آهای، آهای خبر...)

آقا حدس بزن چی کار کردم. یه کار کردم کارستون! خیلی خب. نه، هان؟ نه بابا مگه دیوونه ام که برم...؟ لااله الله. آخه چرا تو همش تو این فکرایی؟!

عرضم به خدمتتون که امتحان زبان آلمانی رو قبول شدم یا به تعبیر بهتر، نمره لازم رو آوردم. حتی نمره ام بهتر از اونی شده که لازم بود. واسه همین ذوق زده شدم، فکر نمی کردم به این خوبی بشه...

تعریف کرده بودم که مثل تافل، که معرّف حضورتون هست، ۴بخش داره(درک مطلب و گفتاری و...). تو هر بخش یا رد میشی، یا قبول میشی. اگر قبول بشی، می تونی سطح ۳، ۴، یا ۵ رو بیاری(۵ بهترینه). برای ورود به بیشتر دانشگاه ها، باید در هر ۴بخش، سطح قبولی ۴ رو بیاری. البته اگه تو یکی دو قسمت هم ۳ بیاری، جای چونه زدن با دانشگاه وجود داره.

من کلاً دوتا ۴ و دوتا ۵ آوردم، هوراااا....

راستش یه دلیل ذوق زدگی من این بود که از تهران همش خبرای بد می رسید، کارم همه جوره گره خورده. همین بود که یه بهانه ای برای خوشحالی پیدا کردم.

همین. تموم شد.

اینجا بدجوری حال و هوای کریسمس داره. مردم هم حسابی جوزده، ریختن تو خیابونا. کلاً همه چی یه ربطی به سال نو داره، لباس، خوراکی...

گفتم شماها هم یه چشمه ببینین، یه وقت ندیده از دنیا نرین!

سعی می کنم بازم براتون از عکسای این روزها بذارم... قشنگه.