سلام خدمت همگی.
انگار همه جا همینه. کتاب های خوب درسی و دانشگاهی، کتاب های آمریکایی هستن. ترجمه شون هم موجوده، اما اساتید اصرار دارن که اگه اصلش رو بخونین، بهتره. حالا اگه استادهای ایرانی بگن، می گیم طرف خودش زبون بلده، اینا چی می گن که از عزل تا ابد چسبیدن به مملکت خودشون...
تو سایت دانشکده کامپیوتر بودم (با اون لینوکسشون! دیوانه کردن منو!)، دیدم چند تا ایرانی دور هم جمع شدن و دارن تو سر خودشون می زنن که یه تمرین رو حل کنن. من هم مثل همیشه به روی خودم نیاوردم. تو دلم فکر می کردن تا شماها باشین دیگه گروه خارجیها تشکیل ندین! آدم باید تو این جور مواقع حتماً با آلمانی ها همگروه بشه. با اینکه با خارجی ها آسون تر می شه رابطه برقرار کرد، اما برای حل تمرین، حتماً باید آویزون آلمانی ها شد.
می بینم که همین جور دارین شیرینی کنکور ارشد می خورین! بعضی دوستان تبریک های منو جواب دادن. بعضی هم شاید جواب دادن و به من نرسیده. اما محمدرضا! مگه دستم بهت نرسه!! دو تا اس ام اس خرجت کردم...
بعد از خبرهای خوب کنکور که هفته پیش منو مشغول کرده بود، این هفته هم خبرهای دومادی به من رسیده...! خودتو لو بده، مگر نه رسوات می کنم!
(نه، شوخی کردم، راحت باش عزیزم. نمی خواد به این زودی لو بدی... این پسره هم ساده ست ها!)
اوا حاج احمد آقا جان؟! شوخی کردم بابا اینترنتمون کجا بود تو رستوران؟
اونجا ایرونه؟! ... فششفششش صدا بد میاد!
شما که بلاخره نگفتین، ولی ما خودمون آمار اونهایی رو که می خواستیم از منابع دیگه، به دست آوردیم.
این آویزون شدن هم چیز خوبیه. منتها یه مقدار قابلیت می خواد که ما که اینجا هم هستیم، متاسفانه نداریم!
سلام حاجی
دیشب خیلی جات خالی بود، من که عوض تو هم یه پرس خوردم، ولی تو تابستون که برگشتی زیر بار نرو، شاید تونستیم یه شیرینی دیگه بگیریم.
آره. با شیرینی کنکور تو یکیش می کنیم!
پس بهتون خوش گذشته...