سلام.
پریروز سر کلاس انفورماتیک2 (همونی که پوست منو کنده!) بودم که یهو... نه. بذار از اینجاش بگم که این کلاس تیریتپ کلاس معادلات دیفرانسیل خودمونه، تو پلی تکنیک. یعنی تعداد زیادی (بچه های انفورماتیک به اضافه رشته ما) هستن که باید اونو پاس کنن. اول ترم هم کلاس شلوغه. اما کم کم ناامید می شن و دیگه کلاس نمیان... دیروز با اینکه کلاس خلوت بود، اما صدای پچ پچ بچه ها بدجوری به گوش می رسید. دقیقاً در لحظه ای که من داشتم فکر می کردم چرا اساتید آلمانی سر کلاسشون تذکر نمی دن،... یهو استاد گفتش امروز صدا زیاده، یه کم یواش تر...
وقتی برگشت رو به تخته که درس رو ادامه بده، دید دانشجوها ساکت نشدن. یهو (این همون یهو ی اول متن بود!) یک دادی زد که بنده شخصاً از جام پریدم! فکر کن استادی که در حالت عادی صداش از میانگین آلمانی ها هم بلندتر بود، حالا داد بزنه...(البته فحش نداد، فقط گفت نشنیدین چی گفتم؟)
به این صورت کسی تا ۲ساعت بعدش جیک نزد.
این روزها این پسر (اون که منم، اون یکی رو می گم!) خیلی بی سروصدا شده. نمی دونم کجاس.
رفیق من، سنگ صبور غم هام....
با اینکه هنوز سالگرد اردوی فارغ التحصیلی نشده، اما چند روزه که همش یاد همونم. این عکس هم از همون جاست.
لحظاتی پیش توانستم بعد از ۲۴ ساعت تلاش و مقاومت، بالاخره زبان جاوا رو کامپایل کنم. به این منظور، هر نرم افزاری رو که در سایت سان بود، دانلود و نصب کردم. اما مشکل اینجا نبود! فقط باید آدرس فایل کامپایلر رو درست می کردم...
سلام
می بینم که عکس منو گذاشتی کسی دیگه نمیاد وبلاگت :))
از لطفت ممنون.
یه معلم قرآن داشتیم خیلی دوستش داشتم! بهش می گفتم عکست رو بده. می گفت می خوای بذاری رو قندون کسی قند بر نداره؟
(همینجوری گفتم که گفته باشم)
کی میای؟
دقیقاً! هیچ کس دیگه کامنت نذاشت! خوب شد خودت اومدی طلسم رو شکستی.
خودت کی میای؟
آخیش ! بالاخره تونستیم نظر بدیم ! از دیروز نمیذاره که ! این همینیه که هی می خواستم بذارم نمیشد :
سلام
پس همه جا کلاس های دانشگاه همین رنگه !؟
به دیدنم بیا که خیلی تنهام !! نمی دونم چرا این عکسه و که دیدم ٬ دلم خواست که منم اون وسط باشم ! خیلی دوستانس ! تو رو خدا ...
جاوا نویس هم شدی مهندس !؟ ایول !
ما که شنبه با هم صحبت کردیم. ضمناً از بلاگ اسکای ایراد نگیر که حرف نداره... بزنم به تخته.
بیخود خودتو ننداز تو عکس، اونوقت بعداً عکس کم میاریم. بگرد ببین اگه عکس دو نفره داریم، بفرست تا بذارم.
هنوز که چیزی یاد نگرفتم. فعلاً همش دارم دنبال تمرین های استاد میدوم. تمرین فردا رو هنوز ننوشتم، اونوقت استاد تمرین هفته بعد رو برامون فرستاده.
راستی اینم حتماً می خواستم بهت بگم که ایشالا ایشالا رفتین با حنان چیز بخرین، به باطری، رَم، کارت وایرلس، بلوتوث و... هم اهمیت بدین.
خب من چکار کنم وقتی به هر دو تا سیم کارت ایرانی و آلمانی SMS می زنم بهت نمی رسه؟
خب من چکار کنم مخابرات آلمان در حد و اندازه های مخابرات ایران نیست!!؟
خب من چکار کنم تو رفتی یه کشور دورافتاده!! درس بخونی؟
خب من چکار کنم روزها بیرونم و شبها هم تا میام خونه برق میره!!؟( آخه اینجا برق یه جورایی جیره بندی شده!)
خب من چکار کنم وقتی هم برق هست تا می خوام بهت ایمیل بزنم پاور کامپیوترم می سوزه و دیگه وقت نمیکنم عوضش کنم!!!؟
خب من چکار کنم حالا هم که ایمیل زدم تو جواب نمیدی؟
خب من..............دلم برات خیلی تنگ شده زودتر برگرد!
در پایان خواهشمندم جمله ی زیر را از آلمانی به فارسی ترجمه کنید:(کنکوریه!!)
< تابستون میام> یعنی
۱-تیر میام ۲-مرداد میام ۳-شهریور میام ۴-اصلا نمیام!!!!
(حال کردی چه کامنته بلندبالایی برات گذاشتم.حالا برو هی بگو این محمدرضا کامنت نمیذاره.)
خوشم میاد سالی یه بار کامنت میذاره، اما همون یه بار همه چی رو می گه. چه پسری، ماشالا. پسر پسر، قند عسل!!
این کارها رو بکن:
سیم کارت ایرانی باشه برای وقتی که اومدم. عالم و آدم دارن به سیم آلمانی اس ام اس می زنن. فقط تو می گی نمیشه. فکر کنم به خاطر اون هواپیماهاست که از اونجا رد می شه!
فکر کردی دم و دستگاه مخابرات ایران رو از کجا خریدن؟
دورافتاده خودتی. اینجا مرکز اروپاست. یک سوم کل تولید ناخالص اروپا در آلمان ِ. یورو که می بینی خدایی می کنه، از صدقه سر آلمانی ها شده یورو.
خب روزها بمون خونه، شب برو بیرون!
دوسال پیش هم بهونه خراب شدن کامپیوتر رو می آوردی!
به کدوم آدرس من ایمیل زدی؟.... آهان الآن دیدمش. امروز زدی که، چرا شلوغ می کنی؟!
منم دلم تنگ شده. خب شماها هم بیاین اینجا درس بخونین.
تست طرح می کنی؟ می خوای پز بدی که کنکور قبول شدی؟! نه؟ من که خبر دارم سر جلسه از رو دست کی تقلب کردی!
حال کردم.