چشم حسود

چشم خوردیم. همین. اصلاً دلیلش همینه. حکماً چشم خوردیم. از بس که نوشتم و تعریف کردم از خوش گذشتن سفر، از راحتی اینجا، از پاس شدن امتحانات و...

اون از داش حسین و حنان که زدن بهشون و ماشینشون فِرت شد، اینم از من که همچین گردنم چاییده که باید چای رو تا نصفه بخورم، سرم رو نمی تونم بالاتر بگیرم.

اصلش باید دیشب آپ می کردم، اما از درد چهارچنگولی موندم. چشم خوردیم آقا...

تازه باید قسمت اول سمینار این ترم رو هم تا صبح فردا ایمیل کنم واسه یارو. عجب گرفتاری شدیم...

کلاس های ترم جدید از دوشنبه ی آینده شروع می شه. بنابراین فعلاً بر ِ دل خانواده تشریف داریم.

دیروز دوباره خرید جهیزیه داشتیم، واسه خودم! چون این دفعه داشتم بلندمدت تر برنامه ریزی می کردم، از هر جنس دو تا خریدم! از ما گفتن بود...

پرسیدند که آیا اس ام اس های تبریک عید فطر به دست ما رسید یا نه. از همه کسانی که تلاش کردند تشکر می کنم و خواهش می کنم در اعیاد بعدی خودتون رو به زحمت نندازید. معمولاً در مناسبت ها اس ام اس نمی رسه، اما مخابرات پولش رو قطعاً می گیره! در مواقع عادی بهتره.

دیروز دم غروب، عکاس دور دریاچه زیاد بود، من هم جوگیر شدم که عکس هنری بگیرم. فکر کنم همین موقع بود که سوز خورد به گردنم. این یکیش بود.

برم یه اسفندی دود کنم...